De heup van Hans en andere verhalen...

De heup van Hans en andere verhalen…



Pas op je nek als je bijgaande opstelling wilt ontcijferen. Snel wordt al wel duidelijk, dat de poppetjes op de goede plaats staan. Een sterke opstelling. En dat zag je ook terug op het veld. De eerste helft hielden de ploegen elkaar goed in evenwicht. Het spel golfde heen en weer en de ijverige Matthew produceerde de nodige voorzetten. Twee keer vond hij het hoofd van Marcel, maar blijkbaar stond zijn hoofd er niet naar vandaag… Veel koppen schijnt trouwens niet goed voor je te zijn, zo blijkt uit recent onderzoek. Misschien spookte dat door zijn hoofd op het moment suprême.


We maakten ons al op voor de rust toen een onverwacht laf schot alles en iedereen passeerde, de doelman incluis. Iedereen stond als aan de grond genageld. De film stond even stil, maar ja, wel 0-1.


Met Ed, Jurgen en Hans P. voor respectievelijk Marcel, Wilco en Matthijs werden nieuwe mannen naar het front gestuurd. Lekker droog, tot die hagelbui losbarstte. in de dug-out kon je medelijden hebben met de spelers, die gebukt gingen onder de enorme vracht hagelstenen, die op de hoofden neerdaalde. Het eerste onderzoek naar het effect van hagelstenen op je hersenen moet nog plaatsvinden…


Wilco, in de ploeg gekomen voor Ruben, bracht nieuwe energie op de linkerflank. Bas was goed op dreef maar zijn schoten misten doel. Het was tijd voor een slotoffensief. De heup van Hans de L. gooide roet in het eten. Al weken heeft de heup van Hans allerlei aanslagen te verduren. In de wedstrijd, op de training, altijd is er wel iemand, die onverhoopt de heup van Hans een halt toeroept. Krimpend valt Hans dan op de grond, maar steeds kan hij de strijd hervatten. Nu, dit keer, was het anders. De spits van ruim twee meter, die, tot dan toe, vakkundig door Hans aan banden was gelegd, zorgde ervoor, dat de heup van Hans het hoofd moest buigen. Matthijs was zijn vervanger.


Het slotoffensief stelde niet veel voor. Een voorzet van Jurgen, een zwak schot van Ed, een mooie aanval via Djerry en Bas gaven geen reden tot juichen. Ook de switch van goed spelende Jeroen en Bas, die de aanval kwam versterken, leverde weinig op. In gedachten al bij het bier, was daar ineens het wanhoopschot van Jeroen S. Een schot van grote afstand met een slappe boog, een makkie voor de keeper zou je denken. Dat dacht de keeper blijkbaar ook en liet de bal door zijn vingers glippen. (1-1) Sylvec, de soevereine scheids van vandaag, hield het niet lang daarna voor gezien.