VAN DE ZIJLIJN… Juichen, schreeuwen en rollende ogen…
Kort geleden schreef ik over discipline, data en controle van de verrichtingen van voetballers op het veld. Niets blijft verborgen. Alles wordt op video, film en foto opgeslagen. Elke wedstrijd wordt geëvalueerd aan de hand van de beelden. Niet alleen op TV, maar zeker en vooral op de club in aanwezigheid van trainers, staf en spelers. Zo wordt elke goede maar ook slechte pass becommentarieerd. Geen enkele beweging van de spelers blijft onbesproken…
Wat doet dit met een speler. Natuurlijk is het allemaal bedoeld, om beter te worden en het team te versterken. Elke prof kan hier mee omgaan en de druk weerstaan. Toch zie je hier en daar haarscheurtjes. Er zullen meer spelers, net als Pröpper, met pensioen zijn gegaan. Alleen daar hoor je de mensen niet over. De druk gaat even van de ketel, wanneer er gescoord wordt. Dan zie je de enorme ontlading en de bekroning van alle trainingsarbeid.
Als Cruijff gescoord had dan zag je een sprongetje met één arm omhoog. Mooi, bescheiden in vergelijking met wat tegenwoordig op het scherm ziet. Nu krijg je een soort mime erbij cadeau om het ego te duiden. Memphis met twee vingers in de oren en de blik naar de hemel. Ronaldo maakt, na een kort sprintje, een sprongetje en landt met twee benen op de grond: kom maar mensen, hier ben ik! Andere spelers willen eerst omhelst worden. Anderen schieten alle kanten op en eindigen op hun knieën of gaan gewoon maar languit liggen. Weer anderen maken een kruisteken, wiegbewegingen of een hartje met hun vingers. Het repertoire is onuitputtelijk.
Professionals als Messi, Mbappë en Benzema blijven redelijk cool, maar je hebt er ook bij, ik zal geen namen noemen, die met rollende ogen naar de camera sprinten, als was het, om hun gelijk te halen. Een verongelijkte reactie, die onmenselijke druk verraadt, zo lijkt het. De druk om te scoren, kent ook Antony. En als het dan lukt, gaan alle sluizen open. Belangrijk doelpunt dat zeker. Maar óók een gele kaart voor het, in euforie, uitrekken van zijn shirt, waardoor hij zijn team dupeert. De druk werd te groot voor hem, anders is zijn gedrag daarna niet te verklaren. Een acteur had het hem niet kunnen verbeteren…
Ik verlang terug naar Robben. Na een doelpunt liep hij altijd lachend weg. Bescheiden, simpel spelend en soeverein het net kunnen vinden was zijn specialiteit…
Cor Winkel